Yeni AB tasarısı işçi haklarını iyileştirecek

İşgücü piyasası koşulları son ekonomik krizden bu yana değişti ve Avrupa çapında işçiler için istikrarsız ve istikrarsız çalışma koşulları yarattı.

Birçoğumuz ne zaman ve ne kadar çalışacağımızı bilmiyoruz.

Ancak değişen ekonomik koşullara cevap verecek yeni yasa tasarıları da gündemde.

İşgücü piyasasını düzenleyecek yeni yasa tasarısı:

• Tasarı, kimin işçi olduğuna Avrupa Birliği’nin (Avrupa Adalet Divanı kararlarına dayanarak) karar vermesini sağlıyor.

• Bu, 4-6 milyon yeni çalışanın, çalışma saatlerini önceden bilme gibi asgari istihdam haklarına erişmesine olanak tanıyacak.

• Faturanın kabul edilmesi durumunda deneme süreleri 6 ay ile sınırlı olacaktır.

• Ayrıca çalışanlara başka işverenlerde çalışma hakkı da verilecek.

• Zorunlu eğitim masraflarını işverenler karşılayacak

Bu, şoförlerden ev işçilerine ve kısa süreli sözleşmelerle çalışanlara kadar 2-3 milyona yakın işçinin haklarının korunması anlamına geliyor.

Toplamda 200 milyon Avrupalı ​​daha şeffaf ticaret koşullarından faydalanabilir. Ancak istisnalar da var: Serbest meslek sahibi olanlar ve haftada 8 saatten az çalışanlar gibi.

Peki yasaları güncellemek neden gerekli? Muhabirimiz Fanny Gauret konuyu İspanya’da inceliyor.

İspanya’daki iş sözleşmelerinin %25’i 7 gün veya daha kısa sürüyor

Miriam Feu, Barselona’da uluslararası bir sosyal hizmet kuruluşunda çalışıyor. Ekonomist yakın zamanda ülkedeki güvencesiz çalışma biçimlerine ilişkin bir araştırma yayınladı. Feu’ya göre bugün İspanya’daki iş sözleşmelerinin en az dörtte biri 7 gün veya daha kısa süreli sözleşmelerden oluşuyor:

“Bugün öyle bir durumdayız ki, insanlar bir işi olsa bile bize yöneliyor: Çalışma saatleri garantisi olmadan çalışanlar, belirli süreli sözleşmeler yapanlar veya ‘sahte serbest çalışanlar’ dediğimiz kişiler…”

Bu düşük ücretli, güvencesiz veya kısa vadeli iş sözleşmeleri, İspanya’nın 2012 çalışma reformunun yarattığı milyon yeni işin bir parçası. İspanya, Avrupa’da en fazla kısa süreli iş sözleşmesiyle çalışanın bulunduğu ikinci ülkedir.

Mariano Alaves Buforn da bunlardan biri. Yıllardır çeşitli işlerde çalışan Buforn’un bugün düzenli bir işi var ancak iş güvencesi yok. Buforn durumunu şu ifadelerle dile getiriyor:

“9 aydır aynı işte çalışıyorum. Ama aylık kontratlarla. Bu sistemden dolayı çok sancılı bir süreç oldu. Gelecek ay kontrat bitene kadar çalışır mıyım bilmiyorum.”

İspanyol ev işçilerinin örnek dayanışması

Ama birlik güçtür. Bunun en iyi örneği İspanyol ev işçileri derneği Las Kellys’tir. Dernek, ev işçilerini yaptıkları işin takdir edilmesi ve çalışma koşullarının iyileştirilmesi için birbirlerine destek olmaya davet ediyor.

Ev işçisi ve dernek üyesi Silvia Carrio Amat, işverenlerin daha düşük ücretle işçi çalıştırmak için neler yaptığını şöyle açıklıyor:

“Bazen temizlikçilerle sözleşme yapmak yerine daha ucuz “temizlik” sözleşmeleri şart koşuyorlar. Bir işçi normalde günde 25 oda temizlerken ondan 30, 35 oda temizlemesini ve oda başına 1,5-2 euro ödemesini istiyorlar.”

“Her sektör için tek tip bir iş sözleşmesi adil rekabeti garanti eder”

İşgücü piyasası Avrupa’daki tüm işçileri ve işverenleri etkileyen bir konudur. Esnek işyerleri ile güvenli çalışanlar arasında denge nasıl bulunur? Bu soruyu UGT sendikasından Nuria Gilgado’ya sorduk:

“İşverenlerin kuralları ihlal etmesi onlara hiçbir maliyet getirmez. Ancak her sektör için tek bir iş sözleşmesi olsaydı ve bu sözleşme tüm işçilere eşit ve adil haklar ve garantiler sunsaydı, bu işverenlerin daha adil koşullarda rekabet etmesine olanak tanırdı. Çünkü herkes alır Çalışanlarına da aynı ücret ödeniyor.” “Ödüyorlar, pazarlık yapamıyorlar.”

Tasarının görüşülmesi sürecinde kuzey ve güney ülkeleri arasında büyük bir fark olacak.

Şirketler ve çalışanlar bu yeni iş koşullarına nasıl uyum sağlıyor? Bunu Avrupa Parlamentosu’nda işyeri güvenliğini koordine eden Enrique Calvet Chambon’dan daha iyi kimse bilemez. Muhabirimiz Maithreyi Seetharaman Chambon’la tanıştı.

Maithreyi Seetharaman, euronews: Bay Calvet Chambon, sizden günümüzde güvencesiz işlerde çalışanların ihtiyaçlarını simgeleyen bir nesne getirmenizi istedik. Bu nesne nedir?

Avrupa Parlamentosu raportörü Enrique Calvet Chambon: Şapka takmaya karar verdim. Çünkü şapka korumanın sembolüdür. Şapka beyni ve ruhu korur. İşçilerin iş güvencesini artırmak için çalışırken aynı zamanda onurlarını korumak için de çalışmalıyız.

Maithreyi Seetharaman, euronews: Çalışanı nasıl tanımlarsınız? Son zamanlarda bu konu üzerinde hararetli bir tartışma yaşanıyor.

Avrupa Parlamentosu raportörü Enrique Calvet Chambon: Bu düzenlemenin klasik çalışma koşullarında çalışmayan, esnek çalışma saatleri olan, yarı zamanlı sözleşmeyle çalışanlar gibi kişilere yardımcı olacağını düşünüyorum.

Maithreyi Seetharaman, euronews: Peki bu şapka insanları nasıl koruyacak?

Avrupa Parlamentosu raportörü Enrique Calvet Chambon: Örneğin, hiçbir iş garantisi sunmayan sözleşmeleri sürdürdüğümüzü varsayalım. En azından işçilerin sürekli çalışmaya hazır beklemesini önleyebiliriz. Sözleşmenin belirli saatlerde çalışmasını kapsadığını garanti edebiliriz.

Maithreyi Seetharaman, euronews: Evet, ilginç bir noktaya değiniyorsunuz. Peki işletmeler bunu kabul edecek mi? Tasarının bürokrasiyi ve maliyetleri artıracağından şikayet ediyorlar…

Avrupa Parlamentosu raportörü Enrique Calvet Chambon: Durumlarını savunuyorlar

Maithreyi Seetharaman, euronews: “İş” sağlayanlar onlardır…

Avrupa Parlamentosu raportörü Enrique Calvet Chambon: Evet, onlar işveren. Tasarıya ilişkin elbette müzakereler yapılacak. Demokrasinin dünyadaki en pahalı sistem olduğu her zaman söylenmiştir. Ancak diğer tüm sistemlerden daha fazla avantaj sunduğuna şüphe yoktur. Bu nedenle küçük ve orta ölçekli işletmelerin karşılaşabileceği zorluklar dikkate alınacaktır. Büyük şirketler için bu ek masraflar, sadece masraflarının artması anlamına geliyor…

Maithreyi Seetharaman, euronews: Peki işçilerin haklarını korumak için ne yapıyorsunuz?

VEAvrupa Parlamentosu raportörü Nrique Calvet Chambon: Öncelikle temel hakların yazılı hale getirilmesi gerekiyor ki bu hakların ne olduğu herkes tarafından açıkça görülebilsin. O halde bu hakları iyileştirmemiz ve geliştirmemiz gerekiyor. Bu noktada sendikaların rolü çok önemli. Üçüncüsü pazarlık sürecidir. Bu yeni sektörler için sosyal diyaloğun kurulması şarttır. Bu uzun bir süreç olacak. Ama doğu ile batı arasında çok büyük bir fark olacağını düşünmüyorum. Daha ziyade Kuzey-Güney farkından söz edebiliriz çünkü işgücü piyasaları birbirinden çok farklıdır. Sendikaların oynadığı rol ve sahip oldukları güç, farklı ülkelerde çok farklıdır.